Τελευταία
πορεία στο παν/μιο ενάντια στις διαγραφές των φοιτητών
ΠΕΜΤΗ 15/5, 11.00 από την Κατάληψη Κυλικείο Οκτάγωνο (στα πλατάνια, ανάμεσα από την αρχιτεκτονική και το πάρκο ειρήνης)
Προστέθηκαν στη βιβλιοθήκη οι παρακάτω τίτλοι
Μπορείτε να τα βρείτε κάθε Δευτέρα 11.00-13.00 στο τραπεζάκι του σχήματος.
Για on-line ανάγνωση επισκεφθείτε το blog του κομπρεσέρ: http://kompreser.espivblogs.net/
ν+2 να είναι οι ώρες τους
το κείμενο σε pdf εδώ: diagrafes_pm1
Τα τελευταία χρόνια η εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών είναι όλο και πιο εμφανής. Αυτό σημαίνει ότι οι απαιτήσεις των μαθημάτων έχουν αυξηθεί σε σχέση με το χρόνο που χρειάζεται ώστε να ανταπεξέλθουμε στους ρυθμούς που μας υποδεικνύουν. Εξαντλητικά ωράρια παρακολουθήσεων και εργαστηρίων, μαθήματα που δεν περνιούνται χωρίς φροντιστήριο(ο Φαρδής το φρόντισε ήδη για το ΜπετόΙΙΙ), αδικαιολόγητα κοψίματα και ουρανοκατέβατα θέματα εξετάσεων είναι μόνο κάποια παραδείγματα της πλέον εντατικοποιημένης καθημερινότητάς μας. Ταυτόχρονα οι απλήρωτες ώρες εργασίας μεταπτυχιακών και διδακτορικών, το κόστος φοίτησης(νοίκια, βιβλία, εισιτήρια κλπ) που πληρώνεται κατευθείαν από την τσέπη μας, η περαιτέρω εμβάθυνση της ιδιωτικοποίησης, συνθέτουν μια κατάσταση ακόμη πιο επιθετική προς εμάς.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το όριο διαγραφής και άρσης της φοιτητικής ιδιότητας συρρικνώνεται.
ν+2 χρόνια λοιπόν για να προλάβουμε να σπουδάσουμε γνωρίζοντας από πριν ότι προοριζόμαστε είτε για κακοπληρωμένους (αν πληρωνόμαστε) εργαζόμενους, είτε για μια θέση στην ουρά έξω απ’ τον ΟΑΕΔ για το ταμείο ανεργίας.
ν+2 χρόνια χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς αν δουλεύουμε ή αν έχουμε ξενοικιάσει γιατί πολύ απλά, σύμφωνα με την κυρίαρχη ρητορική, τους επιβαρύνουμε οικονομικά. Λες και το μικροσκοπικό δωμάτιο στην εστία, τα απαράδεκτα γεύματα στη λέσχη, τα μειωμένα εισιτήρια ή τα ψίχουλα που μας χορηγούνται ως επίδομα στέγασης (για όποιους νοικιάζουν) αποτελούν δυσβάστακτα κόστη τη στιγμή που διατίθενται εκατομμύρια για έρευνες και project μεγαλοκαθηγητάδων. Άλλωστε, ακόμη και μετά τα ν+2 έτη λήγουν αυτές οι παραπάνω παροχές, οπότε ο φοιτητής δεν κοστίζει τίποτα για το Πανεπιστήμιο. Προς τί λοιπόν τα δίδακτρα?(ρητορική ερώτηση) Συνεπώς μας γίνεται ξεκάθαρο ποιές είναι οι προτεραιότητες της οικονομικής δραστηριότητας του Πανεπιστημίου: εκατομμύρια σε έρευνες και project -ψίχουλα στους φοιτητές και στις ανάγκες τους.
Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός “αιώνιοι” δεν είναι τίποτα άλλο από παραπλανητικός. Ο “όρος” δεν αναφέρεται σε οποιουσδήποτε ανενεργούς φοιτητές μα σε αυτούς οι οποίοι ξεπερνούν το 6ο ή το 7ο έτος σπουδών τους! Άρα, λοιπόν, είναι κάτι που μας αφορά άμεσα καθώς οι πρώτοι που μπαίνουμε στο δίλημμα “δίδακτρα ή διαγραφή” (μετά από αυτούς του Σεπτέμβρη) είμαστε αυτοί που εισαχθήκαμε το 2011.
Όμως το Πανεπιστήμιο βρήκε τη λύση στο πρόβλημα του ελλειμματικού του οικονομικού προϋπολογισμού: μετά τα ν+2 χρόνια οι φοιτητές θα πληρώνουν δίδακτρα για τη συνέχιση των σπουδών τους. Σκοπεύει δηλαδή να “τα πάρει” από αυτούς που δυσκολεύονται ήδη να τα βγάλουν πέρα και που ήδη πληρώνουν από την τσέπη τους μεγάλο μέρος του κόστους φοίτησης τους.
Και αν δεν έχουν -που δεν έχουν- θα διαγράφονται! Αυτή η ώθηση των φοιτητών έξω από τη διαδικασία εκπαίδευσης παράγει τους αντίστοιχους ταξικούς φραγμούς για την εισαγωγή σ’αυτή και παράλληλα ξεκαθαρίζει τον τρόπο με τον οποίο μας αντιλαμβάνεται η αγορά: ως πλεονάζον ή φθηνό εργατικό δυναμικό, δηλαδή ως μελλοντικούς άνεργους ή αναλώσιμους εργάτες.
Αυτό είναι το μέλλον μας μέσα από την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ή θα γίνουμε αποδοτικοί μέσα σε ν+2 χρόνια ή θα διαγραφούμε. Το τρίτο σενάριο μένει να το ερευνήσουμε…
να μπλοκάρουμε στην πράξη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
καμιά διαγραφή φοιτητή
πανό και μικροφωνική στην εστία ενάντια στην εκδήλωση της δαπ
Το κείμενο που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια της μικροφωνικής:
Την Πέμπτη 20/3 η αγαπημένη μας ΔΑΠάρα ετοίμασε την ετήσια προεκλογική φιέστα της (για τις φοιτητικές εκλογές). Όπως πέρυσι προετοίμασε το έδαφος με μία εκδήλωση για τη σχέση πανεπιστημίου-αγοράς, με καλεσμένους “αναγνωρισμένους” ανθρώπους της αγοράς, έτσι και φέτος θα μας μιλήσει για το πανεπιστήμιο του αύριο, παρέα με “καταξιωμένους” κοινωνικά ανθρώπους: το Τζε -δεύτερη χρονιά τιμηθέντα σε συνέδριο του σκυλολογιού της δαπ, γνωστό και στους ηλεκτρολόγους για τη συμμετοχή του σε διεθνές συνέδριο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και άνετα πλέον καβατζωμένο στα συμβούλια διοίκησης- και βέβαια τον πρύτανη Παναγιωτάκη. Ποιος άλλος είναι άλλωστε καταλληλότερος απ’τον πρύτανη για ομιλία πάνω στο ‘’νέο πανεπιστήμιο’’, εφόσον ο συγκεκριμένος έχει φτύσει αίμα τόσα χρόνια να πραγματώσει αυτές τις ‘’νέες’’ συνθήκες και να αποδείξει στα αφεντικά πόσο αποδοτική επένδυση αποτελεί το πανεπιστήμιο Πατρών, εκκενώνοντας ρομά που έμεναν απέναντι απ’ το ίδρυμα τεχνολογίας και έρευνας(το επικερδέστερο φιλέτο του πανεπιστημίου), θριαμβολογώντας για τη συμφωνία Η/Υ με την Interamerican και απειλώντας με εκκένωση την κατάληψη κυλικείο Οκτάγωνο που χαλάει το τζίρο του Πάρκου Ειρήνης. Ακόμα, θα απολαύσουμε δημοσιογράφους εξειδικευμένους στο ρουφιανιλίκι και εναλλακτικούς βουλευτές, μια σύναξη αυθεντιών που θα μας κουνήσει το δάχτυλο υποδεικνύοντας μας όλο περηφάνια το πανεπιστήμιο του μέλλοντος.
ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΞΑΝΑΠΕΙΤΕ
Οι θέσεις της ΔΑΠάρας είναι γνωστές, όπως και ο ρόλος της στις σχολές. Όλοι ξέρουμε τι αγώνα κάνει [sic] για το πανεπιστήμιο που πρεσβεύει (μας το υπενθυμίζει και με κάθε ευκαιρία!). Η ΔΑΠ έχει αγωνιστεί αμέτρητες φορές να βρει τις καλύτερες εκφράσεις ώστε να μας πείσει πως είναι προς το συμφέρον μας να μας εκμεταλλεύονται καλύτερα οι επιχειρήσεις μέσα στις σχολές. Έχει παίξει τόσες φορές με το μυαλό μας που μοιάζει με άσχημο hangover μετά από κάποιο περίφημο πάρτι της. Έχει στείλει άπειρα φαξ σε κάθε πιθανό υπουργείο για να επισημάνει τα προβλήματά μας. Έχει στείλει άπειρα sms για να μαζέψει κόσμο στις συνελεύσεις στο σωστό timing, ώστε ούτε να έχει ακούσει κανείς τις τοποθετήσεις των υπόλοιπων φοιτητών -ούτε τα ξεφτιλίκια της- μπας και σπάσει τις αποφάσεις. Και φυσικά μας έχει πείσει όλους ότι ουδεμία σχέση έχει με τη ΝΔ, ή με τους χρυσαυγίτες που βρίσκουν καταφύγιο στη φιλόξενη αγκαλιά της.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ
Τόσοι υπουργοί και κυβερνήσεις το πάλεψαν, τόσοι “σοφοί” δημοσιογράφοι έγραψαν γι αυτό, τόσοι πρυτάνεις και πρόεδροι σχολών έβαλαν πλάτη. Φυσικά όλοι αυτοί εκπροσωπούνται στο πανηγυράκι της Πέμπτης. Το πανεπιστήμιο του αύριο είναι ένας χώρος που ευδοκιμούν οι επιχειρήσεις. Όχι ότι μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν, αλλά πλέον θα μπορούν να κλείσουν συμβάσεις ώστε να εργαζόμαστε τζάμπα στα projectάκια τους. Είναι μια δυνατότητα του κεφαλαίου να αναπτυχθεί, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδεύει τους αυριανούς εργάτες ακριβώς στις ανάγκες του και συμπιέζει περαιτέρω τις μισθολογικές τους αξιώσεις, αφού πάντα θα παίζουν τζάμπα φοιτητικά χέρια για να κάνουν τη δουλειά. Είναι το πανεπιστήμιο που δεν πληρώνει τους διδακτορικούς, που απολύει τους διοικητικούς υπαλλήλους ώστε να κλείσει καμιά συμφωνία για εργολαβίες και διαγράφει όσους φοιτητές δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους ρυθμούς και τις ανάγκες της αγοράς. Είναι το πανεπιστήμιο που αν δεν κάτσεις καλά και αντισταθείς αντιμετωπίζεις μπάτσους, πειθαρχικά και μηνύσεις. Το πρόσφατο θέμα με τις απειλές του πρύτανη στην κατάληψη Οκτάγωνο, προκειμένου να μπει μέσα μια επιχείρηση που θα βγάζει κέρδος από εμάς, είναι ενδεικτικό. Είναι το πανεπιστήμιο κατά τα πρότυπα των campus του εξωτερικού -ονειρώξεις μεγαλοκαθηγητάδων και αφεντικών, όπου σπουδάζεις αν έχεις φράγκα ή αν σε μπουκώσουν με δάνεια, νοικιάζοντας την εργασία σου (υπό τις όποιες συνθήκες) μέχρι να τα αποπληρώσεις.
Καμία εντύπωση δεν μας κάνει η εκδήλωση της ΔΑΠ. Ό,τι ήταν να μας πει, το έχει πει ήδη. Το ζήτημα είναι να μην τρελαθούμε εντελώς και να ορθώσουμε τις αντιστάσεις μας καθημερινά απέναντι στην αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου υπέρ των αφεντικών, αφού στην τελική αυτοί που θα την πληρώσουν είμαστε εμείς. Γιατί, εκτός αν κάποιος έχει από πίσω του κονέ και φράγκα, το μέλλον μας είναι λίγο πολύ κοινό, όπως είναι και το παρόν μας.
ΔΑΠ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΔΕ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙΣ,
ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΥΓ: Αλήθεια ποιος δίνει σε όλους αυτούς τους βολεμένους τύπους τον τίτλο του “καταξιωμένου”? Ίσως τόσοι από εμάς που παλεύουμε καθημερινά να προχωρήσουμε τις σπουδές μας χωρίς φράγκα και χωρίς δουλειά να είμαστε λιγότερο σημαντικοί.
αυτόνομα*σχήματα πολιτικών μηχανικών & ηλεκτρολόγων
Εικόνα
autonomosximapm.wordpress.com 